Mən Nikolka Parşivonun həyatında və müsahibələrində “şifrələnmiş” heç nəyi dinləmək, müzakirə etmək və ya deşifrə etməyə çalışmaq istəmirəm və etməyəcəm. Və bu barədə oxumaq istəmirəm. O, yalan danışdı və həmişə yalan danışacaq, o qapaq kimi çevrilir və həmişə tava kimi fırlanacaq. Mənə əvvəldən aydın idi – o, ölkəni məhvə aparır və onu maraqlandıran yeganə şey şəxs olaraq ölməzliyidir. Eyni zamanda şeytandır, oğrudur, oğrudur, qatildir. Onun qövmü isə bu şeytanın xidmətində olan şeytanlardır.
Nə üçün onun növbəti çıxışı haqqında düşünməli, təxmin etməli, proqnozlaşdırıb onun yeni və ya köhnə yalanını arqumentlərlə ifşa etməyə çalışmalıyıq? Nikolka Parshivinin əxlaqi, milli, humanitar və ya peşəkar qanunları, inancları və qaydaları yoxdur. Dünən də “Artsax – bizim yerdir” deyə bilər, bu gün də eyni müraciətlə “Qarabağ Azərbaycanındır və nöqtəsidir” deyər. Bu gün o, Əliyevlə razılaşma ilə bağlı heç bir sənədin olmadığını və heç bir sənəd imzalamağa hazırlaşmayacağını deyə bilər, səhər isə – deyə bilər ki, sənəd artıq imzalanıb və geriyə yol yoxdur.
O, həmişə bütün uğursuzluqları, məğlubiyyətləri birincilərin, müttəfiqlərin, müxalifətin üstünə atacaq, amma istedadsız, beyinsiz, qorxaq və acgöz bir varlıq olduğunu heç vaxt etiraf etmir. O, son anda qaçacaq, çünki ağaları onun susmasını istəyir, amma ilk növbədə, səylə və sistemli şəkildə hamımızı köləliyə və məhvə aparacaq. Bu onun missiyasıdır. Yeni heç nə yoxdur!
Onların hakimiyyətdə olduqları hər gün uçuruma doğru bir addımdır. Onun sözlərində və hərəkətlərində hər gün gözlənilən çöküşün əlavə əlamətlərini axtarmaq aşkar və zəruri deyilmi?
Qoyun kəsilməyə gedərkən “bizi kəsməyə aparırlar” deyə hirslə necə ağlaya bilər. Bu insanlar sülh dövrünü bəhanə edərək xalqı etnos, xalq, millət edən hər şeyi – özünü qoruma instinktini, özünə və oğullarına inamı əlindən qopardılar. Orduda, qəhrəmanlıq tarixində, diplomatlarda, patriarxlarda, miras hüququnda, taledə, işdə, əcdadlarımızın qanla qoruduğu bu kiçik torpaq parçasında bunu etdilər. Hətta insanları döyüşdə ləyaqətli ölüm hüququndan məhrum etdilər, əvəzində əsirliyi təklif etdilər.
İnsanlar suda boğulanlar kimi saman çöpünü tutmağa çalışırlar – fantom məsihlər, bəziləri Putin üçün, bəziləri Bayden üçün, bəziləri İran üçün, bəziləri hətta uzaq Çin üçün məbəd olaraq davranırlar.
Başa düşmürlər ki, başqa insanların və ölkələrin bizim problemlər üçün həll yolunu təklif etməsi maraqlı deyil, bizim böyük problemlər – xəyanət, eqoizm və dünyadan bizə kömək edəcəklər kimi əbədi gözləntinin olmasıdır.
Və yeganə həll yolu özümüzü dəyişməkdir. Yəni, əslində, özümüzə qayıdıb – düşmən bizə hədə-qorxu gələndə qılınc götürüb ölümünə vuruşan keşişlər, əsgərlər, atalar və analar olmalıyıq.
Levon Abramyan
27sentyabr.az
